ญามิตรา บุ๊คส์

ฝนเหงา ๆ ในต้นฤดูหนาว

   เดือนพฤศจิกายนน่าจะย่างเข้าสู่ฤดูหนาว..แต่เรายังไม่ได้กลิ่นลมหนาวกันแต่อย่างใด ฝนยังไม่ยอมขาดช่วง กลับทอดเวลาเนิ่นนานเกินความจำเป็น.. สายฝนยามเย็นบางครั้งทำให้คนเราเหงาได้ ยิ่งคนที่ต้องอยู่เพียงลำพัง..คนที่ห่างไกลคนรัก..คนที่ผิดหวัง..และคนที่มีความทุกข์

    ความเหงาไม่ได้มาพร้อมฝนหรอก
    แต่ความเหงาซ่อนซุกอยู่ในใจของเราเสมอ
    เพียงแต่จะปรากฎตัวในวันที่หัวใจเราอ่อนแอ
 
    ความเหงาไม่ใช่คนแปลกหน้า..แต่คือคนที่่เราคุ้นเคยเสมอ
   จะแปลกอะไรถ้าเราจะเหงาบ้าง..

  เอ่ยสวัสดีความเหงากันดีกว่า

2 พฤศจิกายน 2557